İstanbul'dan uzak bir gün nasıl geçirilir?

Doğanın içinde, ağaçlar arasındaki Vadi Restoran

Hepimiz hafta sonu İstanbul'dan uzak bir yerlere kaçma arayışındayız. Bu bölümde İstanbul'dan günübirlik uzaklaşıp kafanızı dinleyeceğiniz alternatifleri sunuyoruz.
Maksimum 1.5 saat uzaklıktaki Sapanca-Maşukiye, bu alternatiflerin başında geliyor. Eğer bölgedeki otellerden birinde konaklamayı tercih etmiyorsanız, 'Akşam evime döneyim' diyorsanız, sabah erkenden yola çıkıp Maşukiye'de kahvaltı ile güne başlayabilirsiniz. Burada size önerim Vadi Restoran. Maşukiye'nin tepe noktalarından birinde bulunan ve en önemlisi dev ağaçların gölgesinde yaz ortasında bile serinleme garabtisi sunan bu yer bizim ailece favorimiz.

Köy kahvaltısıyla güne başlayın
Vadi Restoran'da mevsimine göre değişen köy kahvaltısını iki kişi için 6 TL gibi bir fiyata yapabilirsiniz.Yumurtalar gerçekten lezzetli, tereyağı ve bal-kaymağı denemenizi de tavsiye ederim. İki kişilik bu kahvaltı aslında dört kişiye bile yetiyor, ona göre siparişinizi verin. Serpme köy kahvaltısının yanında kiremitte peynir ve sucuk da geliyor.

Richmond Nua'nın suitinden Sapanca Gölü manzarası

Yaz aylarında dişaridaki 35 derecelik sıcaklık Maşukiye'de ormanların arasinda 20 dereceye iniyor. Mekandaki yapay şelale, görüntüsüyle değil ama sesiyle dinlendiriyor. Vadi Restoranı geçince Şelale Restoran gibi alternatifler de var ama hem ortam hem de servis açısından Vadi bir numara:) Siparişten iki dakika sonra hersey geliyor.  Bunun da etkisi var.


Maşukiye'de kahvaltı yaptıktan sonra öğlen Sapanca Gölü kenarında vakit geçirebilirsiniz. Richmond Nua Otel hem göl sahili hem de hamak keyfi ile kafa dinlemek için ideal.Otelin hemen yanında gölde deniz bisikletleriyle dolaşma imkanı da var.

Aksam yemeği için ise hava kararmadan yola çıkıp Kartepe'ye gidebilirsiniz.Tepeye doğru çıkarken yol kenarındaki tesislerin birçoğu Sapanca golüne tepeden bakıyor. Ancak en güzeli Saklivadi adındaki tesis.Restorandaki kebab çok iyi değil ama sac kebabı tercih edilebilir. Yemekten önce eğer hava kararmadıysa tesisin içindeki piknik alanında yürüyüş yapıp hamağa ya da salıncağa binerek vakit gecirebilirsiniz.


Sonra da başlasın İstanbul'un karşaşasına doğru dönüş yolculuğu...

 

Kartepe'den Sapanca Gölü'ne kuşbakışı

Saklıvadi'deki sac kavurma denemeye değer

 

 

EFSANELERİN KAYNAĞI, OKSİJEN DEPOSU: KAZ DAĞLARI

Türkiye’de oksijen oranının en yüksek olduğu yerlerden biri olarak bilinen Kaz Dağları, sadece doğası değil efsanelere konu olan hali ve kartpostaldan çıkmış izlenimi veren taş yapılı köyleriyle görülmeye değer. Bölgede sadece doğa ve tarihin değil sıcacık insanların da değerini anlayacaksınız

Tarih boyunca masallara, efsanelere konu olan Kaz Dağları’nın bol oksijenli, insanı inzivaya davet eden, geçmiş zamanda yaşıyor hissi veren halini hep merak etmişimdir. Çevremdekilerin ballandıra balllandıra anlatımlarına uzun zaman dinleyip bir türlü oraya gidemeyenlerdendim. Sınırlı izinlerinde tatilimi yaz aylarına ve deniz kenarlarına saklamayı tercih ederdim. Ya da görmediğim bir Avrupa başkentine gitmeyi yeğledim hep. Ta ki işi bırakıp hamileliğimi evde geçirene kadar. Aklıma koydum. Hem benim hem de karnımdaki bebeğimin kalabalık İstanbul’dan uzaklaşıp  tertemiz havayı, bol oksijeni içimize çekeceğimiz bir yere gitmeye ihtiyacımız vardı. Eşimin tatilini de birleştirip kendimizi Kaz Dağları’na attık.

Köy havası yorgunluğu unutturdu

Kaz Dağları diye anlatılan bölge aslında büyük bir alan. Nereye gideyim diye araştırırken, çevremdekilerin de tavsiyeleriyle Yeşilyurt Köyü’nde karar kıldık. Arabamızla İstanbul’dan yola çıktık. Çanakkale’ye bağlı olduğundan, insan çok uzun bir yol gitmeyecekmişiz hissine kapılıyor. Ancak belki hamileliğin de etkisiyle yaklaşık 5 saatlik araba yolculuğu bana oldukça uzun geldi. Ancak Yeşilyurt Köyü’ne vardığımızda gördüğüm manzara, sıcak ve samimi ortam tüm yolculuğu unutturmaya yetti. Deniz ve orman manzarasına hakim odamızın camını açtığımda kulağıma gelen kuş sesleri inanın tüm yorgunluğumu aldı. Bu cümlelerle laf sanatı yapmıyorum, inanın derin bir nefes aldığınızda içinize çektiğiniz oksijen sizi iyi hissetirmeye yetecek cinsten.

Yolunuzu uzatmak isteyeceksiniz

Otele yerleştikten sonra köyü gezmeye çıktık. Burası tarihi Ege evlerinin bulunduğu bir köy. Sokakları daracık. Arabayla giremeyecek cinsten. Ancak misafirlerin çoğu İstanbul ve çevre illerden geldiğinden o daracık sokaklara arabayla girmeyi göze alıyor. Köyün dokusu hiç bozulmamış. Aslına bakarsanız burada köylülerden çok şehirden buraya yerleşenler hakim olmuş denebilir. Birçok eski ev yenilenmiş. Hepsi de mutlaka görülmesi gereken cinsten. Köy küçücüki dar sokaklarda kaybolmanız mümkün değil. Şehirden buraya yerleşen ya da yaz aylarında kalanlar da olduğundan sosyal hayat da var. Köyün dokusunu bozmayan şirin kafeler  buraya eşlik ediyor. Köyün girişindeki köy kahvesi ise en sıcak ortamalardan birini sunuyor. Köyün içinde ve girişinde başka butik oteller de var. Hepsi de kaliteli ve kalınabilir cinsten. Hepsi birbirine bağlanan ve kendinizi otelin ya da köy kahvesinin önünde bulunduğunuz bu sokakların tadını daha çok çıkarrtabilmek için yolunuzu uzatmaya çalışıyorsunuz. Bu nedenle aynı yerlerden üç kere geçtiğimiz bile oldu. Ayrıca köyün içinde köylüleri de görebilirsiniz. ‘Şehirliler’le dolmuş izole br köye dönüşmemiş hala. Ancak yakın zamanda bu hale gelebileceğe benziyor. Köy kahvesinin hemen karşısında bulunan iki dükkandan köylülerin sattığı zeytin, zeytinyağı, pekmez gibi bölgeye özgü ürünleri satın alabilirsiniz. Hatta ürünleri beğenirseniz kargoyla bile gönderim yaptıklarını öğrendik.

Adatepe, pastoral bir tablo gibi

İlk günü köyde geçirdikten sonra ikinci gün başka yerler görmeye çıktık. İlk durağımız Adatepe Köyü oldu. Yeşilyurt Köyü’ne maksimum yarım saat uzaklıkta. O kadar mistik bir yapısı var ki, köye ulaşmadan uzaktan gördüğünüz siluet sizi oraya bağlamaya yetiyor. O tarihi doku adeta ressam tarafından çizilmiş bir resmi andırıyor. Adatepe’de Yeşilyurt köyüne oranla daha büyük ve geniş. Girişte yine sizi bir köy kahvesi karşılıyor. Eski Rum evleri tarzında taş yapılar, renkli kapılar burayı çok hareketli ve eğlenceli kılıyor. Sokaklar daha geniş, evlerin dokusu daha güzel. Ancak Yeşilyurt köyüne oranla Adatepe’ye daha çok müdahale edilmiş. Tarihi dokuya hakim kalınmış ancak köydeki evlerin çok önemli bir bölümü (neredeyse yüzde 60-70 denebilir) restorasyondan geçirilmiş.Her birinde ya birinin yazlığı ya da jafa dinleme mekanı haline gelmiş ya da bir butik otele çevrilmiş. Köyün dokusunun korunması güzel ama buraya gösterilen ilgi bu dokunun sadece mimariyle korunabileceğini düşünüyor olsa gerek. Köylülerin hayatlarına müdahale ettiğinizde orası yakında ya da şimdiden Alaçatı olmaya aday.

Asos’un sakin hali

Üçüncü günümüzü Assos ve Bahramkale’ye ayırıyoruz. Assos Yeşilyurt’a 1.5 saat kadar uzaklıkta ve yol da genel olarak çok iyi değil. Assos sahiline varmadan önce Assos (Behramkale) Antik Kenti karşılıyor sizi. Gerçekten görülmeye değer.Assos sahiline geldiğinizde ise tarihi dokudaki dar ve yokuşlu sokaklarla karşılaşıyorsunuz. Buradaki doku daha farklı. Genelde sahil kenarında taş yapıdaki oteller var. Ara sokaklarda da güzel taş evlerle karşılaşıyorsunuz. Deniz kenarında balık yemeden dönmeyin buradan. Sezon açıldağı bahar aylarında boş sahil daha çekici geliyor.

Oksijen deposu

Bir sonraki günümüzü ise gerçek Kaz Dağlarına ayırıyoruz: Kaz Dağları Milli Parkı’na. Ve herkes güneşin tadını çıkarırken biz gerçek oksijenin kaynağına ulaşmak için 1774 metre  yükseklikte karlar altında bir manzaradan bölgenin keyfini çıkarıyoruz. Kaz Dağları Milli Parkı’na tek başınıza çıkamıyorsunuz. Bir rehber size eşlik ediyor. Mutlaka arabayla gidin çünkü burası bir piknik ya da mesire alanı gibi bir yer değil. Arabayla milli parkın etrafı en az bir saat sürüyor. Muhteşem bir bölge manzarasının yanı sıra rehberimiz daha erken saatlerde gelseydiniz geyik ve dağ keçisini görmek imkanımız olduğunu anlatıyor. Ayrıca bu dağlarda 36 tanesi sadece bu bölgeye özgü olan 800 bitki türünün yaşadığını öğreniyoruz. İstanbul’a dönmeden önce içimize bol oksijeni depolayıp buradan ayrılıyoruz.

Doğayı gerçekten içinize çekmek için Zeytinli Bölgesi’nde yer alan Hasanboğuldu göleti ve Sütuven Şelalerine de gitmelisiniz. Göletin adı ilgimi çekiyor. Bir hikayeden adını aldığı apaçık ortada. Konu ise tahmin edilebileceği gibi yine bir aşk hikayesi: Ova köylerinden birinde yaşayan Hasan adlı bir genç köyden bir kızı sever. Babası kızı vermek istemez ve Hasan’a bir çuval tuzu ovadaki köyden dağ köyine kadar taşımasını ister. Hasan bu isteği yerine geti,rmek isterken bugün adını alan gölette boğulur.

Zeus’un aşık olduğu yer

Kaz Dağları’ndan sadece doğanın ve dokunun değil tarihin de tadnı çıkaracak bir yolculuk bekliyor sizi. Adatepe Köyü’ne 500 metre mesafedeki bir tepe üzerinde yer alan Zeus Altarı’nı mutlaka görün. Homerus’un İlyada destanında Zeus’un Hera’yı görüp aşık olduğu yer burası. Bu esfanevi özelliği kadar Edremit Körfezi’ne tepeden bakan manzarasıyla da görülmeye değer. Bir yere kadar arabayla gidip uzun ama çok güzel bir yolu yürümek zorunda kalıyorsunuz. Ama hava güzelse bu keyifli bir yürüyüş oluyor. Yüksek bir rakımda bulunan altarın hemen yanından bölgeye tepeden bakabilirsiniz.

Kaz Dağları, doğası, manzarasıyla olduğ kadar içinizi ısıtacak insanlarıyla da görülmeye değer. Yol üstünde karşılaştığınız herkes size birşey sunuyor. Bölgede yaşayan tarih sevdalısı Alibey Kudar isimli girişimci de bulardan biri. Emekli bir öğretmenin kendi ailesinden ve çevresinden topladığı tarihi eşyalardan kişisel bir müze (Alibey Kudar Etnoğrafya Galerisi) yapacak kadar değerli biri. Biz gezilecek yerler listesine kendisini eklediğimde bu ismin, tarihte bir savaşın kazanılmasına yardımcı olan bir kumandan olabileciğini düşünmüştüm. Ancak Tahtakuşlar Köyü’nde yer alan müzeye girdiğimizde kendisi karşıladı bizi ve merak ettiğimiz bazı eşyaları anlattı. Yörük çadırı, Kurtuluş Savaşı’ndan kalma eşyalar, Edremit Körfezi’nden çıkarılan ilginç büyük balıkları, deri sırtlı kamlumbağa ve  bu kişisel müzede görebilirsiniz. Üstelik kendisi yakın zamanda hala hayatta olan 50 yıllık eşinin heykelini yaptıran kişi olarak da tanınıyor. ‘Hala böyle insanlar var mı’ dedirtecek bir insan kendisi...

 

GÖRMEDEN DÖNMEYİN!

* Yeşilyurt Köyü

* Adatepe Köyü

* Zeus Altarı

* Assos(Behramkale) Antik Kenti

* Kaz Dağları Milli Parkı

* Hasanboğuldu Şelalesi

* Alibey Kudar Etnoğrafya Galerisi

 

Bağların ortasında bir yaşam...

Selim ve Pınar Ellialtı çifti Çanakkale – Eceabat’ta önce hobi için aldıkları bağlarla bugün butik bir marka yarattılar. Bağın ortasındaki yıkık dökük evi ise elektriğini kendi üreten şirin bir bağ evine dönüştürdüler. Hem çocuklarını hem de markalarını bir zamanlar destanların yazıldığı bu topraklarda büyüttüler

Fotoğraflar: Deniz İYİDOĞAN

Baharın geldiğinin ilk habercisidir bağlar. Tatlı bir heyecan başlar bağlarda, tarlalarda bahar aylarında. Üzümler, zeytinler ilk meyvelerini doğaya sunar. Kış boyunca bekledikleri güneşi gören meyveler mutluluklarını ilk meyvelerini vererek belli eder. Bağ evlerinde ise ayrı bir telaş yaşanır. Kış boyunca kapatılan evler açılmaya, bahçeler süslenmeye başlar. Bağ evi yaşamını bilen oraya ayrı bir özlem duyar. Bağın tam ortasında hayat bir yandan çok keyifli bir yandan da zordur. Suvla şarapları ve Kilye zeytinyağı ve zeytin ürünleri markalarının sahipleri Selim ve Pınar Ellialtı, 2005 yılından beri bu yaşamın hem kendini hem de zorluklarını yaşayanlardan.

Çanakkale Eceabat'ta aldıkları küçük bir bağ Ellialtı çiftinin şimdiki hayatına yön verdi. Yaz aylarında sadece bir uğraş olsun diye aldıkları bağın tam ortasındaki küçük evi keyifli bir bağevine dönüştürünce kendi yaşamlarındaki dönüşümü de tetiklediler.  Önce yaz aylarını geçirdikleri keyifli bir yerdi burası. Şimdi ise hem çocuklarının adını verdikleri hem de ticari anlamda da yeni bir hayata atıldıkları yer oldu.  İlk olarak bağları satın aldılar, 2005 yılında da buradaki hayatlarını tamamlayacak bağ evini hayata geçirdiler. Satın aldıkları bağlara oğulları Bozok’un adını koyarak ‘Bozok Bağ’ı hayata geçirdiler. Çocuklarını da markaları da bir zamanlar destanlar yazılan bu topraklarda büyüttüler. Küçük bir bahçeyle yola çıktıkları hikâye ise bugün bin dönümü bulan bağlarla şenlendi, markaları da Türkiye geneline yayıldı. Suvla Şarapları ve Kilye Zeytinyağı markası yaratan girişimcilerin öyküsü de işte bu şirin bağ evinde başladı...

Köylerden ahşap kapılar toplandı

Ev sahibi Pınar Ellialtı, bağları tamamlayan bu evin aslında kendi hikayelerine de yön verdiğini söylüyor. Ellialtı, sadece 80 metrekare olan bu şirin eve o kadar gönül vermiş ki yapımından dekorasyonuna kadar her aşamasında önemli bir katkısı olmuş.  Gelibolu Yarımadası topraklarında bulunan bağdaki evi aldıklarında yıkık dökük bir kalıntı halindeymiş. O döküntüyeruhlarını da katarak bu evi yaratmışlar.  Önce çevre köylerde yıkılan evlerden eski taşlar toplanmış, köydeki taş ustalarını bularak bu ev inşa edilmiş. Evin kapısından penceresine kadar her şey köyden toplanmış. Köyde yıkılan eski ahşap ve taş evlerin pencelerini ev sahiplerinden satın alan Pınar Ellialtı, aslında bir süre garip karşılanmış. İstanbul’dan gelen bu bayan niye eski kapıları topluyor diye köy halkı merak etmiş. Herşeyin orijinal ve bağ hayatına uygun bir şekilde yapılmasına çok önem verdiğini söylüyor Ellialtı. Evin dış mimarisinde olduğu kadar dekorasyonunda da profesyonel mimari destek alınmamış. Ellialtı, evin içindeki koltuk sandalye ve masaları da kendi zevkine göre köydeki ahşap ustalarına yaptırmış. Sandalyeleri bile şimdi moda olan eski tarzda ürettirmiş.

Evin içinde ve bahçedeki tüm dekoratif malzemeleri ise gittiği ülkelerden ya da İstanbul’un farklı yerlerinden toparlamış. Ellialtı, "Her üründen tek olmasına özellikle önem verdim. Hepsini gidip tek bir yerden almadım. İhtiyaca göre gittiğim her yerden birşeyler topladım. İçimde olan o iç mimar bu evde ortaya çıktı" diyor. Evin içindeki eşyalar ve objeler ise Cunda Adası'ndan Bozcaada'ya İstanbul’daki Horhor Çarşısı'ndan Çukurcuma'ya kadar farklı yerlerden toplanarak biraraya getirilmiş.

 

Kendi elektriğini üretiyor

Evi meydana getiren taşlardan ahşap kapılarına kadar herşeyin doğal olduğu evin bir başka özelliği de tam anlamıyla ekolojik bir olmasında. Çünkü binlerce dönümlük bağların tam ortasında olan köyden de bir hayli uzakta bulunan evde su ve elektrik altyapısı yok. Elektrik, evin bahçesine kurulan rüzgar ve güneş enerjisinden üretiliyor. Su da doğal kaynaklardan sağlanıyor. “Rüzgar olmadığı günlerde elektriksiz kaldığımız bazı akşamlar da oldu” diyen Pınar Ellialtı, “Ama böyle bir evde yaşamanın keyfi de işte bunda” diye ekliyor. Üzüm ve zeytin bağlarının içinde yer alan evi tam bir meyve-sebze bahçesine de dönüştürmüş. Evin bahçesinde badem ağacından zeytine, nardan ayvaya kadar sevdiği tüm ağaçları dikmiş. Evin bahçesini ise kendi dünyasında olduğu gibi en renkli çiçeklerde süslemiş. Bahçede yer alan eski su testileri, rüzgar gülleri ise buraya ayrı bir nostaljik hava katıyor. Üzüm ve zeytin hasadı boyunca burada yaşayan Ellialtı çifti, hem çocuklarını en azından yılın belli bir döneminde şehrin gürültüsünden uzak doğal bir ortamda yetiştiriyor, hem de kendileri için alternatif bir yaşam kuruyor. Yaz boyunca ise farklı yerlerden gelen misafirlerini ağırlamayı da ihmal etmiyor.

 Mahzeni de var

Bir bağ evinin olmazsa olmazı mahzen bu evde de var. Tek katlı bu bağ evinin alt katında yer alan mahzende ailenin 2005’ten beri ürettiği tüm seriler yer alıyor. Ellialtı, "2005'ten beri ürettiğimiz tüm şaraplar burada. İlk ürünlerimizden en son hasada kadar herşey var" diyor.

 

Latin ateşi bu topraklarda



Dikey şehir Sao Paulo, yüksek binaları ile insanın başını döndürüyor.
Fotoğraflar: Dilek TAŞ AYDIN

 

 

Brezilya’nın ticaret şehri Sao Paulo, eski binalarıyla hüzünlü bir şehir edasında. Şehri renklendiren tek şey ise binaların üzerindeki grafitiler. Kahve Borsası, Luz Tren Garı ve okyanus kenarındaki Santos ile görülmeye değer Sao Paulo, şehirleri olduğu gibi sevenler ve beklentisini yüksek tutmayanlar için ideal.



Sao Paulo sokaklarını grafittiler renklendiriyor.
 

 Bazı şehirler size geçmişi hatırlatır. Yaşadığınız ya da gördüğünüz şehirlerin geçmişini… Dünyanın gelişen ekonomileri arasında gelen Brezilya’nın ticaret şehri Sao Paulo da bu şehirlerden biri. Binalarıyla, Latin Amerika’nın hareketli ve enerjik görüntüsünden daha çok hüzünlü ve sakin bir ruha sahip. Sao Paulo, ateşli Latin şehirlerinden de çok farklı. Gelişmekte olan ekonomiden henüz nasibini almayan şehir, tipik bir güney Amerikalı. İşsizlik oranlarını yüksekliği sokakta yaşayan çok sayıda insandan belli oluyor. Ancak BRIC (Brezilya, Rusya, Hindistan, Çin) ülkeleri arasında başı çeken Brezilya’yı tanıyanlar, ülkenin gelişmesiyle birlikte birkaç yıl içinde Sao Paulo’nun da tanınamayacak bir yer haline geleceğini söylüyor.



Brezilya'nın gecekondusu 'favela'lar bile dikey

Dikey şehir

Daha çok ticaret şehri olarak tanınan Sao Paulo, yüksek bir şehir. Şehrin her yerinde dikey binalar adeta başınızı döndürüyor. Gökdelen sayısının en fazla olduğu şehirler arasında geldiği konusunda iddiaya girebilirsiniz. Üstelik bu yapıların çoğu eski tarz binalardan oluşuyor. O kadar ki, bizim gece kondu olarak nitelendirdiğimiz Brezilya’lıların ‘favela’ adını verdikleri yerleşimler de dikey binalardan oluşuyor. Şehrin genelindeki ‘favela’ların sayısı o kadar fazla ki, Brezilya hükümeti, büyüyen ekonomisinden inşaat sektörüne de pay çıkararak kentsel dönüşüm kapsamında bu yapıları yıkıp yeni konutla yapmayı hedefliyor. Şehirde binaların ve duvarların üzerine yapılan grafitiler ise eski görünümlü şehre renk katan unsurlar olarak dikkat çekiyor.

 

Şimdiye kadar içtiğim en güzel kahve

Kahve Borsası’nda geçmişe yolculuk

Sao Paulo’da mutlaka görülmesi gereken yerler listesinde Kahve Borsası ve Müzesi ilk sırada geliyor. Bir zamanlar kahve ticaretinin geçiş merkezi durumundaki ülkedeki Kahve Borsası’nda günlük kahve fiyatları yayımlanıyor. İçeride ise tarımda kullanılan aletlerden tüccarların fotoğraflarına kadar geçmişe doğru yolculuğa çıkıyorsunuz. Müze içinde bulunan siyah - beyaz fotoğrafın yanında bir poz vererek eski kahve tüccarlar ve işçilerle aynı kareye girebilirsiniz. Müzenin içindeki kafe ise nefis kahve kokusuyla sizi kendine çekerken çıkışta uğramadan edemiyorsunuz.

Ancak kahve ticaretinin en çok yapıldığı yer olmasına rağmen Brezilya’da kahve sektörü çok gelişmiş değil. Öyle ki restoranlardakiler hala espresso ile latte arasındaki farkı bilmiyor. Bu nedenle onlara ‘sütlü ya da sade olsun’ şeklinde tarifler verebilirseniz istediğiniz kahveyi içebiliyorsunuz. Tabi bu durum lüks restoranlar için geçerli değil. Sao Paulo’ya hem tepeden bakmak hem de İtalyan mutfağını tatmak için İtalya Kulesi olarak adlandırılan iş merkezinin en üst katındaki restorana mutlaka uğrayın. Sao Paulo hakkında ilk izlenim ve genel görünüm için burası en ideal yerler arasında. İçeride Brezilyalıdan çok uluslararası alandaki iş adamlarıyla karşılaşıyorsunuz. Burası şehirdeki en önemli iş anlaşmalarının yapıldığı yer olarak da dikkat çekiyor.

 

 

Restoranlarda kırmızı işarete dikkat!

Brezilya’da kahve ticaretine rağmen kahve kültürü ne kadar az gelişmişse, tarım ve hayvancılık cenneti olan ülkede gıda sektörü o kadar gelişmiş durumda. Hayvancılık özellikle de et konusunda Brezilya’nın ara sokaklarında yer alan et restoranlarına mutlaka uğrayın. Türkiye’deki kebapçılardan geri kalmayan geleneksel restoranlarda masanıza oturduğunuz andan itibaren servis başlıyor. Masalar arasında dolaşan garsonlar ellerinde döner şişlerini andıran et şişleriyle dolaşarak servis yapıyor. Masanın üzerinde bir tarafı kırmızı diğer tarafı yeşil olan küçük plakalar ise Brezilya’da yemek geleneğinin en önemli detayları arasında geliyor. Masanızdaki plakayı kırmıza çevirmediğiniz sürece et servisi sabaha kadar devam ediyor. Tabağınızdaki bitirmeden başka bir garson gelerek farklı bir eti tabağınıza servis ediyor. Eğer Brezilya’da bu geleneği bilmiyorsanız yemek servisinin sabah kadar sürmesi içten bile değil…

Tüm tropik meyveleri sebze-meyve halinde bulabilirsiniz

 

Tropik meyve cenneti…

Sao Paulo’nun en renkli ve en otantik yerleri ise şehrin en büyük pazarının kurulduğu yer ile İstanbul’daki Mahmutpaşa’yı andıran kıyafetten ev dekorasyonuna kadar Çin yapımı her türlü ürünün satıldığı yerler. Alt ve orta gelir grubun uğrak noktası olan bu yerler şehirde en güzel fotoğraf karelerine sahne oluyor. Ülkeye özgün ürünler yerine ‘Made in China’ damgalı ürünler buranın temelini oluşturuyor. Semt pazarı ise mutlaka gezilmesi gereken yerler arasında. Her türlü tropik meyve, tezgahlar üstünde rengarenk görüntü oluşturuyor. Tezgahtarlar ellerindeki bıçak ve meyvelerle bu ilginç meyvelerden birer dilim keserek size uzatıyor.

Kalabalık şehirde günün her saati trenler dolu

Şehrin en hareketli ve en tarihi yerlerinden biri ise Luz Tren Garı. Tarihi bina adeta geçmişte yolculuk yapıyor izlenimi yaratıyor. Sao Paulo halkı ise günü en hareketli saatlerinde istasyonu dolduruyor. Üstelik sadece yolcu trenleri değil, kum, gıda maddeleri taşıyan trenler de bu istasyondan geçerek gideceği yere ulaşıyor. Luz Tren İstasyonu’nun çevresi ise favela denilen gecekondularla dolu.

 

 

 

Okyanus kıyısında serinleyin

Sao Paolo’nun gelir düzeyi en yüksek ve Latin kültürünü daha çok hissedeceğiniz yeri ise yazlıkların bulunduğu Santos. Okyanus’un kenarındaki bu küçük ve şirin şehir Sao Paolo halkının yaz aylarında serinlemek için geldiği yerler arasında. Kilometrelerce uzunluktaki sahilde dalgalar kıyıdan çekilince koyu renkli kumların üzerinde adeta bir ayna görüntüsü oluşuyor. Sahil kenarında bulunan gökdelenlerin görüntüsü plaj kumlarına yansıyınca da fotoğrafik bir görüntü oluşuyor. Santos sokaklarında ilerlediğinizde ise daha üst gelir grubunun yaşadığı modern gökdelenlerle karşılaşıyorsunuz. Sao Paolo’dan Santos’a ilerledikçe gelir düzeyinin de yükseldiğine tanık oluyorsunuz. Futbol cenneti olan Brezilya’nın efsanevi futbolcusu Pele’nin Müzesi de burada bulunuyor. Müzede Pele’nin giydiği formalardan oynadığı efsane maçların görüntülerine kadar her şey var….

Okyanus kıyısındaki Santos sahillerinde deniz bazen geri çekiliyor. İşte böyle bir durumda ayağınızın altındaki siyahi kumlar bu fotoğraftaki gibi adeta aynaya dönüşüyor

 

 

 

İçinden aşk geçen şehir: PARİS

Paris sadece yaz aylarında değil kışın dondurucu soğuğunda da güzel

Paris üzerine çok sayıda şiir, kitap yazıldı, sayısız film çekildi. Dünyanın en güzel başkentlerinden biri olan şehri, 15 dakikalık giriş sahnesiyle en güzel özetleyen filmlerden biri Midnight in Paris (Paris’te geceyarısı) oldu. İki arkadaşımla birlikte 2000’li yılların başında gittiğimiz ve doyamadığımız Paris’e yeniden gitme kararında bu filmin önemli etkisi oldu.

Sacre Coeur'un ihtişamı görülmeye değer

KIŞIN BİLE GÜZEL

Paris en güzel ilkbahar ya da sonbaharda yaşanır. Ancak bizim sabırsızlığımız kışın en soğuk ayında (aralık) buraya gitmemize engel olamadı.  Gördük ki Noel’e hazırlanan ve tatlı bir telaşın yaşandığı buz gibi sokaklarında Paris, kışın soğuğunda bile güzel. Soğuğa dayanamayan biri olarak bu mevsimde bana bile güzel.

Her şehir insanın damağında bir tat bırakır. Paris’i tarif etmek imkansız. Kendimi bu tarifi yapmaya zorlarsam da Laduree’nin karamelli macaronunu seçerim. Gerçekten tatlı, tatlının da tatlısı. Ama bayıcı değilJ

Avrupa şehirlerini gezdikçe bir seyahat körlüğü yaşamaya başlıyorsunuz. Ancak Paris, kendine özgü tavırlarıyla bu körlüğü yenmeyi başarıyor. Renkli ve kalabalık Champs Elysee, romantik Montmartre, tarih kokan Notre Damme ile Paris aslında birkaç günlüğüne değil en az bir aylık bir turda keşfedilebilir. Çünkü her ziyaret ettiğiniz yer sizde öyle bir his bırakıyor ki bir sonraki gün oraya özlem duymaya başlıyorsunuz. Belki bir ayda Paris’i yaşayarak gerçek anlamda şehrin tadına varabilirsiniz.

 ROMANTİK ŞAİRLER MEYDANI

Monmartre'deki Ressamlar Meydanı'nda kendi portrenizi
birkaç dakikada çizdirebiliyorsunuz 

Bana göre Paris’in en romantik yeri Monmartre. Şehre 130 metre tepeden baktığınız bu yer, adeta şehri gözetleyen Sacre-Coeur Kilisesi, Ortaçağ köylerini andıran daracık tarihi sokakları,  ressamların toplandığı ve ayaküstü sanat eseri çıkardıkları sanatçılar meydanı ile bana göre şehrin en görülesi yerlerinden. Kapitalizm hediyelik eşya dükkanları dışında adeta buraya uğramamış. Paris’e tepeden bakan Sacre-Coeur Kilisesi’nin içine mutlaka girin. Hatta denk getirebilirseniz pazar günü bir ayine katılırsanız buranın tarihi havasını tam anlamıyla yaşayabilirsiniz. Hem şehre yakın olmak hem de tarihin içinde yaşamak için buraya yakın sokaklardaki küçük oteller de ideal yerler arasında.

Eyfel Kulesi şehrin en kalabalık yerlerinden. Yılın 365 günü çevresi turistlerle dolu Eyfel yağmurlu bir havada bile turistlere gülümsüyor. Bazılarına göre gerçek bir çekim merkezi bazılarına göre ise pazarlaması mükemmel yapılan demir yığını ola Eyfel, başlı başına İstanbul’dan fazla ağırladığı turist sayısıyla dünyanın en çok ziyaret edilen yerler listesinde ilk sırada. Sanırım bu istatistik bile insana daha fazla söz söylemeye gerek bırakmıyor. Şehri Eyfel’den görmek için turlar da mevcut. İsterseniz Eyfel’in içindeki restoranda yemek yiyerek bu anı unutulmaz bir anıya dönüştürebilirsiniz. Ya da Eyfel’e karşıdan bakan ara sokaklardan birinde oturabilir, kahvenizi yudumlarken bu görkemli yapıyı inceleyebilirsiniz. Ancak bu çevredeki kafelere dikkat. Çünkü bazı kafeler yemek saatinde kahve servisi yapmıyor. Bizim oturduğumuz Salone de The adını taşıyan kafedeki gibi “Kahve servisi yapmıyoruz. Bitmiştir” diyen kaba garsonlarla karşılaşabilirsiniz. Bu kafede karşımızda oturan Avustralyalı çift “Çok kaba davrandı. Bizce paranızı harcamaya değmez diyerek masadan kalkıyor. Biz de onlarla birlikte kalkıp hemen karşısındaki kafeye geçiyoruz.

LOUVRE'A BİR GÜN YETMEZ

Eyfel’den çıktıktan sonra bir sonraki durağımız Louvre Müzesi. Müzeye adım atar atmaz karşılaştığımız kalabalık insanın başını döndürüyor. İnsan önce bir “Acaba bu sıraya hiç girmeyip dışarı mı çıksam diye düşünüyor. Ancak sonra kendini motive edip sıraya giriyor. Neyse ki sıra hızlı ilerliyor. İçeri girdikten sonra ilk durak 10 yıl önce Louvre’ın içinde koşturarak bulduğum ve hayal kırıklığına uğradığım Mona Lisa tablosu. O kadar küçük ve gösterişsiz ki Louvre’un içindeki dev sanat eserlerini görünce Leonarda da Vinci’nin bu tablosunun özelliği ne diye düşünüyorsunuz. Üstelik bazı söylentilere göre çalınma riskine karşı gördüğünüz tablo bir replika. Biz sadece söylentilerin yalancısıyız.

Louvre’a saatler yetmez, bir tam gün ayırmalısınız. Biz yaklaşık 4-5 saat kaldık buna rağmen tamamını gezemedik. En iyi elinize girişte dağıtılan rehberlerden alın ve bölüm bölüm gezin. Ayaklarınıza kara sular indiğini fark ettiğinizde ise bir ara verip alt kattaki kafelerden birine oturun, biraz nefes alın ve gezmeye devam edin. Ama sakın yarım bırakıp çıkmayın.

NOTRE DAMME HÜZÜN KOKUYOR

Buradan sonra ise yürüme mesafesindeki Notre Damme Kilisesi’ne gidiyoruz. Dışarıdan o kadar görkemli ki yapıyı tam karşıdan izleyebilmek için basamaklar yerleştirmişler.Ancak sadece dışarıdan seyretmek yetmez. İçerisi loş ışığı ve sessizliğiyle farklı bir his uyandırıyor.

Biz Notre Damme’ı sırılsıklam eden bir yağmurda gezdik. Eminim baharda buranın keyfini çıkarmak daha farklı oluyordur. Ardından çoraplarımıza kadar ıslatan bu yağmura rağmen Seine Nehri boyunca yürüdük. Seine Nehri yağmurda buğulu bir renk alıyor. Fotoğraf meraklıları için mükemmel bir sahne halini alıyor.

 

ARA SOKAKLARDA YÜRÜYÜN

Nehrin üzerinden geçip dümdüz ilerlediğinizde yıl sizi Champs Elysee’in son bulduğu sokağa çıkarıyor. Bu caddeden yukarı yürüyerek dünyanın en pahalı ve popüler caddesinin tadını çıkarın. Ama beni Champe Elysee’yi kesen ara sokaklar daha çok etkiledi. Çünkü cadde her yerde görebileceğiniz uluslararası markalarla dolu. Ara sokaklarda ise Paris’te olduğunuzu gerçekten anlayabileceğiniz küçük ve şirin ‘provence’ tarzı kafeler ve butik mağazalar var. Lütfen sadece Champs Elysee ile sınırlı kalmayın ve bu ara sokaklara da girerek Paris ruhunu yaşayın. Cadde üzerinde oturup yemek yiyebileceğiniz lokal alternatif fazla yok Genelde İtalyan ve uluslararası mutfaklardan örnekler var. Ara sokaklarda ise kiş gibi gerçek Fransız lezzetlerini bulabilirsiniz.
 

Paris’e kış aylarında gidecekseniz tatlı bir Noel telaşının yaşandığı günlerde gidin. Gittiğiniz her mağaza her restoran Parislilerden çok turistlerle dolu. Ancak yine de o tatlı telaş güzel bir his bırakıyor insanda. Ekonomik krizin etkileri ise özellikle Noel zamanında mağazalara rastlamamış. Herkes alışverişte. Şehrin en büyük çok katlı mağazası (departmant store) LaFayette adeta semt pazarına dönmüş. Adım atacak yer yok. Lüks mağazalar Parislilerde çok Uzakdoğulular doldurmuş. Tüm mağazalar yeni yıla özel rengarenk görsel şovlarda tasarlanmış. LaFayette mağazası bu görsel şöleni o kadar abartmış ki dev mağazanın vitrini dans eden manken ve kutup ayısı figürleriyle turistlerin çekim alanı haline gelmiş. İçeri girmeyenler bile kapının mağaza önünde fotoğraf çektirerek bu kalabalığa karışıyor. Şehrin en ünlü tatlı butiği Laduree’de bu görsel şölene vitrin süslemesiyle katkıda bulunmuş. Ancak bu sıradan bir şov değil. Şehrin en eski Laduree dükkanından içeri girdiğinizde sıradan bir kafeye girmediğinizi anlıyorsunuz. Çünkü eğer bir şeyler satın alıp çıkmayacaksanız kafede oturmak için içeri yöneliyorsunuz. Ancak garson sizi kapıda karşılıyor ve sırayı gösteriyor. İçeride oturmak için ayakta sırada bekliyorsunuz. Neyse ki biz uzun süre beklemeden hemen boşalan bir masaya aldılar. İçerisi sizi adeta geçmişe yolculuğa çıkarıyor. Kafenin nostaljik tasarımı yapay değil. Bardaklarından tabaklarına kadar her şey Paris kokuyor.



Eyfel'in ihtişamı görenleri büyülüyor

 

Mersin'in bir başka yüzü

Kanlıdivane Antik Şehri görülmesi gerekenler yerler listesinde ilk sırada

En güzel ve en yaşanılır sahil şehirlerinden Mersin, son günlerde turizmde yeni bir marka yaratmaya hazırlanıyor. Antalya kadar güzel sahillere sahip olmasına rağmen bu zamana kadar bu avantajını kullanamayan Mersin, bundan sonra hem tarih hem de deniz turizmiyle adından söz ettirecek. Şehirde gezilecek, görülecek çok yer olmasına rağmen bugüne kadar bu potansiyelinin değerlendirememiş. Mersin ve turizm deyince ilk akla gelen yerlerden bir Kız Kalesi. İstanbul’daki Kız Kulesi’nin bir benzeri olarak yapılan Kız Kalesi denizin içine inşa edilmiş ve benzer bir hikayeye sahip. Kız Kulesi’nden tek farkı ise uzun yaz ayları boyunca tatilcilerin böyle bir manzara eşliğinde deniz girmesine yardımcı olmasında. Kız Kalesi’nin bulunduğu sahil etrafında küçük oteller bulunuyor. Beklentilerinizi çok yüksek tutmayın ama kalacak yer ararsanız bu oteller yardımınıza koşuyor. Yazlık yerlerinden olan Akkum, Limonlu, Erdemli ise denize girebileceğiniz yerler arasında. Yazın 40 dereceyi geçen sıcaklardan kaçan Mersinlilerin yazlıkları da bu bölgelerde bulunuyor.

Zeus’un yolu buradan da geçti

Sadece deniz kum ve güneşli bir tatil hayal etmiyorsanız bir tatil ve kültür de arıyorsanız Mersin’de daha fazlası da var. Antalya- Silifke Yolu yönünde ilerlediğinizde Cennet -Cehennem karşınıza çıkıyor! Cennet Çöküğü ve Cehennem Çukuru denen bu iki yer bir arazinin ortasında binlerce metre derinliğinde iki ilginç çukurdan oluşuyor. Bu çukurlara bir yer altı akarsuyunun yol açtığı biliniyor. Ancak rivayetlere göre tanrılar kralı Zeus, alevler kusan yüz başlı ejderha Typhon'u burada bir kavgada yenip, onu Etna Yanardağı'nın altına sonsuza dek kapatmadan önce bir süre Cehennem çukurunda hapsettiğine inanılıyor. Çukurun alt bölümlerine doğru bir mağara kilisesi de dikkat çekiyor.

Cennet ve Cehennem Çukuru’nun biraz ilerisindeki Astım Mağarası hem derinliği hem de şifa sunan özelliğiyle dikkat çekiyor. Astım hastalarına iyi geldiğine inanılan bu yeri sağlık amacıyla ziyaret edenlerin sayısı da bir hayli fazla. Bitmek bilmeyen dik merdivenlerden aşağı inebiliyorsanız kendinizi şanslı sayın. Eğer kalp sorununuz varsa dik ve dar merdivenlerden inmeyi göze alamayabilirsiniz.

Astım Mağarası sarkıt ve dikitleriyle dikkat çekiyor
Şifa bulmak isteyen astım hastaları da
mağaranın yolunu tutuyor

Kanlıdivane Ören Yeri ve Antik şehri de Mersin’in tarihine ışık tutuyor. Açıkçası buraya gelirken Mersin’de böyle bir tarihi şehirle karşılaşacağım aklıma bile gelmezdi. Bir açık hava müzesi niteliğindeki yer eminim çok az tanınıyor. Yeterli tanıtım çalışmaları yapılmadığından bölge insanı gelen misafirlerini getiriyor. Benim gittiğimde yabancı turist yok denecek kadar azdı. Olanlar da tarihçiler ya da gerçekten tarihe meraklılar olmalı. Ancak Tarsus’taki turizm hareketleriyle birlikte burası da gelişeceğe benziyor.

Tantuni, gözleme, sıkma börek

Mersin'in en ünlü lezzeti tantuni

Kanlıdivane’ye giderken yol üzerinde bölgenin özel lezzetlerinden gözleme ya da ‘sıkma börek’çilerle karşılaşacaksınız. Mutlaka deneyin. Yeme –içme kültürüyle ise Mersin gastronomide Antalya’nın de önüne çekerek bir fark yaratabilir. Bölgenin en ünlü lezzetlerinden tantuniyi denemeye değer. Başka yerde yediklerinize benzemediğine iddiaya girilebilir. Et bölgenin vazgeçilmez tatları arasında. Ciğerci Apo’da şiş ciğerin tadına bakmanızı tavsiye ederim. Restoranlarda çok fazla sunulmuyor ancak Mersin’in ev yemeklerini de tatmalısınız. Haşlanarak yapılan içli köfte, yuvalama çorba ve daha neler neler. Bunun için en iyisi bir eve misafir olun.

Sakın Narlıkuyu'ya uğramadan dönmeyin!
Burası gerçek anlamda cennetten bir köşe

Eğer balık seviyorsanız bunun için tavsiye edilecek ilk yer Narlıkuyu. Yazın denizin içine kurulan masalarda ayaklarınızı denize sokarak yemek yiyebilirsiniz. Burada lagos balığını mutlaka deneyin, ayrıca bölgede Arap patates olarak bilinen limonlu ve sarmısaklı patates kızartmasını da başka bir yerde bulamayacağınızı söylemekte yarar var.